Środa czyli M1 - tempówka

Środa, 27 lutego 2013 · dodano: 28.02.2013 | Komentarze 0

W planie na dziś dzień 15 minut rozgrzewki, 40 minut tempówki i 15 minut rozjazdu.

Jak tylko wyjechałem spod bloku poczułem w nogach wczorajszy trening. Ale to dobrze, to znaczy, że dobrze popracowały i będą efekty. Skręciłem w Złotoryjską, zaczął się podjazd i z podjazdem męka. Dawno nie czułem takiego bólu w udach. Już miałem myśli, żeby zrezygnować z dzisiaj, że nie dam rady nawet 10 minut mocnym tempem. Skręciłem na rondzie i obwodnicą w dół. Przy światłach załapałem się na cysternę, co znaczyło kilka minut jazdy "na kole" ponad 50 na godzinę :). Mocno się rozgrzałem, nogi się rozgrzały i zacząłem jechać od razu za rondem. Bolało. Po kilku minutach patrzę na licznik, a tam dopiero 1,5 minuty... Psychiczna męczarnia. Ale z czasem jechało się coraz lepiej. 30km/h, nogi coraz bardziej podawały jest ok... i wtedy podjazd pod Legnickie Pole. Jako że to tempówka, nie ma żadnej taryfy ulgowej. Stajemy na pedały i ogień. Dosłownie. Nie rozpisując się, jeszcze nie czułem takiego zapotrzebowania na tlen. Zamknięcie ust na 2 sekundy powodowało niedobór, więc można sobie wyobrazić jak wyglądałem i dyszałem :). No ale wszystko co "dobre" szybko się kończy i zaczęła się płaska droga. Trochę piciu, zjazd do Legnickiego, skręt i dalej po dziurawym asfalcie. Podjazd na wiadukt nad autostradą już poszedł dużo gładziej, zjazd przyjemniutki, zacząłem utrzymywać dobre tempo. Skręt w lewo (niestety z zatrzymaniem) i po pięknym Księgienickim asfalciku napieram dalej. Noga już b. dobrze dawała, czułem lekki ból/dyskomfort, ale czuć było w prędkości że na coś idzie wysiłek. Niestety jak już pisałem, to co dobre szybko się kończy i musiałem skręcić znów w lewo w Koskowicach na dziurawy jak szwajcarski ser asfalt. Tam było najgorzej. Dziury wybijały z rytmu, przeszkadzały i ogólnie mogiła. Na szczęście to się skończyło, wjechałem do Legnicy, skręt tym razem w prawo, znów w prawo i jadę do okoła piekar. Tempo nadal mocne, zostało już kilka minut. Na końcu drogi skręt w lewo, koło szpitala, później w prawo w stronę Wrocławskiej i kupa. Czerwone światło. Na 1,5 minuty przed końcem... No ale nic, poczekałem i pojechałem już w trupa te ostatnie sekundy i skończyłem szczęśliwie z uśmiechem na twarzy, że jednak się udało :) (kiedy sprawdzałem na światłach średnią było 27,4km/h czyli baaaaaaaaardzo dobrze biorąc pod uwagę początek sezonu, nie przepracowany zeszły sezon, opony 2.0 etc.) Dalej pojechałem prosto, nogi rozkręcone nadawały dalej dość mocne tempo, na Piastowską, przez plac Słowiański, i na przystanku na placu Wilsona zjechałem do parku i udałem się na stadion do znajomych. Posiedziałem kilkanaście minut i zrozumiałem, że tylko jadąc jest mi ciepło, wręcz pizgało kiedy nie jechałem, więc pożegnałem się krótko i wróciłem do domku.

Pozytywne było tego dnia to, że były już fragmenty suchego asfaltu, co napawa optymizmem i daje nadzieję, że niedługo wskoczę w krótki komplet, oraz że było mi bardzo przyjemnie i cieplutko - brak wiatru i mocna jazda spowodowały chyba dobre ukrwienie rąk i nóg i w efekcie komfort, tak pożądany ostatnimi dniami.

Edit - jadąc na duchu podtrzymywało mnie trochę to, że jutro sobie odpocznę w końcu rozjazd. Wieczorem kiedy sprawdziłem rozpiskę trochę się zdenerwowałem widząc "3h", no ale cóż, nikt nie mówił, że będzie łatwo. Za to mówili, że będzie coraz ciężej.